Ένας από τους λόγους που οι διαβητικοί τύπου 1 τείνουν να αποφεύγουν την τακτική άσκηση οφείλεται στον κίνδυνο υπογλυκαιμίας. Ιδίως τη βραδινή άσκηση , επειδή σχετίζεται με σοβαρή υπογλυκαιμία. Υπάρχουν συστάσεις για την εξισορρόπηση του γλυκαιμικού ελέγχου γύρω από το χρόνο άσκησης. Ωστόσο, αυτές οι συστάσεις, όπως πχ οι αναπροσαρμογές της γευματικής ινσουλίνης και η ρύθμιση της διατροφής, έχουν σύντομης διάρκειας οφέλη. Ως εκ τούτου, διεξήχθη μια μελέτη για να εξεταστεί η επίδραση μιας συνδυασμένης στρατηγικής με τη ταυτόχρονη μείωση της δόσης βασικής και γευματικής ινσουλίνης και μίας διατροφικής στρατηγικής στις γλυκαιμικές και μεταβολικές παραμέτρους σίτισης με χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη υδατάνθρακες μετά από βραδινή άσκηση στον διαβήτη τύπου 1
Ποια ήταν η μελέτη
Η μελέτη ήταν μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη που ανέλυσε 10 άνδρες ασθενείς με μέση ηλικία 27 ετών και μέση διάρκεια T1DM για 12 έτη. Τα άτομα είχαν ένα μέσο επίπεδο HbA1c 7% και χρησιμοποιούσαν ένα σχήμα basal-bolus είτε με glargine (Lantus n = 8) ή detemir (n = 2) βασική ινσουλίνη. Επιπλέον, τα άτομα ήταν σε ασπαρτική ινσουλίνη (aspart Novorapid) ταχείας δράσης και όλοι ελέγχονταν σε αυτά τα σχήματα για τουλάχιστον 12 μήνες.
Όλα τα άτομα υποβλήθηκαν σε συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης (CGM) και συμπλήρωσαν δύο τυχαιοποιημένες ημέρες μελέτης διαχωριζόμενες με 1 εβδομάδα, όπου η βασική ινσουλίνη δεν άλλαξε (η ομάδα 100%) ή μειώθηκε κατά 20% (ομάδα 80%).
Τα άτομα την ημέρα της μελέτης, έφαγαν τυποποιημένα γεύματα και έλαβαν 75% μειωμένη δόση ινσουλίνης ταχείας δράσης πριν το βραδινό γεύμα.
Oi συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν 45 λεπτά τροχάδην ακολουθούμενα από κατανάλωση γεύματος χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (πχ φρούτα, δημητριακά ολικής άλεσης, ξηρούς καρπούς, κλπ). Αυτή η δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε 1 ώρα μετά το βραδινό γεύμα. Τα επίπεδα διάμεσης γλυκόζης τους, παρακολουθήθηκαν για 24 ώρες πριν από την άσκηση και 24 ώρες μετά την άσκηση. Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα αίματος που ελήφθησαν για γλυκόζη, γλυκορυθμιστικές ορμόνες, μη εστεροποιημένα λιπαρά οξέα, β-υδροξυβουτυρικά, ιντερλευκίνη-6 και επίπεδα TNF-α. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 6 ώρες μετά την άσκηση, τα επίπεδα γλυκαιμίας ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των δύο ομάδων, χωρίς εμφάνιση υπογλυκαιμίας.
Στην ομάδα με αμετάβλητες δοσολογίες, τα επίπεδα γλυκόζης μειώθηκαν μετά από έξι ώρες, όπου εννέα άτομα υπέστησαν νυχτερινή υπογλυκαιμία. Από την άλλη πλευρά, όπου δόθηκε το 80% των δόσεων ινσουλίνης, κανένα άτομο δεν υπέστη νυκτερινή υπογλυκαιμική κατάσταση (Ρ <0,0001). Επιπλέον, αυτή η ομάδα πέρασε περισσότερο χρόνο σε κανονικά επίπεδα BG (P <0,001). Την επόμενη ημέρα, η ομάδα 80% είχε πιο συνηθισμένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα κατά την αφύπνιση και πριν από την άσκηση (P> 0,05). Τα επίπεδα του TNF-άλφα βρέθηκαν φυσιολογικά και στις δύο ομάδες μελέτης. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αυτή είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει ότι η υπογλυκαιμία που προκαλείται από την άσκηση μπορεί να αποφευχθεί χωρίς τον κίνδυνο υπεργλυκαιμίας.
Οι Συγγραφείς ισχυρίζονται ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 μπορούν να χρησιμοποιούν μια συνδυασμένη μείωση ινσουλίνης basal-bolus και στρατηγική σίτιση με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη υδατανθράκων για να αποφευχθεί ο κίνδυνος βράδυ χρόνου προκαλείται από άσκηση υπογλυκαιμία.
Υπογλυκαιμία και Άσκηση Συνοψίζοντας
Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να συμμετέχουν σε συζητήσεις με τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 σχετικά με την υπογλυκαιμία που προκαλείται από άσκηση και να παρέχουν αλλαγές στην εκπαίδευση και τη θεραπεία για τη βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης
.• Τα ευρήματα από τη μελέτη αυτή υποδηλώνουν ότι η μείωση της βασικής δόσης ινσουλίνης με μειωμένη γευματική ινσουλίνη bolus και διατροφή με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη υδατανθράκων μετά την άσκηση, προσφέρει προστασία από την υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια 24/ωρου μετά την άσκηση χωρίς τον κίνδυνο υπεργλυκαιμίας.
• Η εφαρμογή της προτεινόμενης θεραπευτικής αγωγής από τη μελέτη παρέχει προστασία από υπογλυκαιμία που προκαλείται από άσκηση 24 ώρες μετά τη δραστηριότητα άσκησης το βράδυ.